Gecertificeerde persoonlijke beschermingsmiddelen – PBM
Een werkgever zorgt voor goede arbeidsomstandigheden. Dit doet hij door risico’s zo veel mogelijk bij de bron te bestrijden en door technische of organisatorische maatregelen te treffen. Zijn deze maatregelen niet voldoende, gaat de werkgever over tot het verstrekken van persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) aan zijn werknemers.
Voordat een persoonlijk beschermingsmiddel voor de eerste keer op de markt gebracht mag worden, is er een behoorlijk traject aan voorafgegaan.
PBM’s die nieuw op de markt gebracht gaan worden moeten voldoen aan de wettelijke eisen die hieraan gesteld worden. Rond deze wettelijke eisen zitten we nu in een overgangsperiode van de oude PBM Richtlijn 89/686/EEG naar de nieuwe PBM Verordening EU 2016/425. Zowel de Richtlijn als de Verordening beogen een wettelijk kader te geven voor de toelating van en het markttoezicht op PBM’s. De kern is dat deze producten moeten voldoen aan essentiële veiligheids- en gezondheidseisen. Om daaraan te voldoen volstaat het in principe ze te laten voldoen aan de betreffende productnormen. Deze productnormen zullen niet veranderen door de komst van de nieuwe PBM Verordening.
Drie categorieën PBM’s
Persoonlijke beschermingsmiddelen zijn er in drie categorieën:
- Categorie I:
Persoonlijke beschermingsmiddelen tegen lage risico’s. Dit zijn middelen die zonder enige deskundigheid en zonder hulpmiddelen bescherming bieden. Bij falen van de bescherming door deze middelen kan een gering en oppervlakkig letsel optreden. De fabrikant stelt van elk product een technisch dossier samen en bewaart deze ten minste 10 jaar na productiedatum. Voorbeelden van persoonlijke beschermingsmiddelen uit risicoklasse I zijn een zonnebril, regenkleding en eenvoudige tuinhandschoenen. - Categorie 2:
Persoonlijke beschermingsmiddelen tegen middelhoge risico’s. Dit zijn middelen die niet onder risicoklasse I vallen en waarbij de fabrikant ervoor moet zorgen dat de middelen voldoen aan bepalingen volgens de EG-richtlijn 89/686/EEG straks EU 2016/425 . De fabrikant zorgt behalve voor het technisch dossier (zie categorie I) ook voor een typekeur van elk product. De meeste persoonlijke beschermingsmiddelen vallen onder deze categorie. Voorbeelden zijn een veiligheidsbril en veiligheidshelm. - Categorie 3:
Persoonlijke beschermingsmiddelen tegen hoge risico’s. Dit zijn complexe middelen waaraan naast de gestelde voorwaarden uit klasse II extra eisen worden gesteld, zoals het geproduceerd moeten zijn onder een door de EG erkend kwaliteitsborgingssysteem. Een voorbeeld is een harnasgordel: een uitrustingsstuk dat bescherming biedt tegen vallen van grote hoogten.
Goedgekeurde producten
Afhankelijk van de categorie van het persoonlijk beschermingsmiddel zal een typekeuring door een keuringsinstantie (notified body) verplicht zijn. Categorie 2- en 3-producten worden gekeurd omdat deze meer bescherming behoren te bieden dan categorie 1 producten die slechts tegen vrij onschuldige gevaren moeten beschermen. Deze typekeuring betreft de controle van het ontwerp en bepaalde (beschermende) eigenschappen van het product. De eisen staan vermeld in de diverse productnormen. Daarnaast zal er gebruikersinstructie beschikbaar moeten zijn waarvan de inhoud ook conform de eisen uit de normen en productprestaties is. Voor categorie 3 producten geldt verder dat na goedkeuring en het op de markt brengen een jaarlijkse controle door een keuringsinstantie zal worden uitgevoerd.
Alleen goedgekeurde producten mogen worden voorzien van het CE merkteken. Verder zal door de fabrikant of importeur een conformiteitsverklaring beschikbaar gesteld moeten worden.
In de nieuwe PBM Verordening is de importeur (bij import van buiten de EU) volledig gelijkgesteld aan de fabrikant maar zullen ook alle andere partijen betrokken bij de (door)levering verantwoordelijk zijn voor de juistheid van de CE markering en de onderliggende certificatie.
Meer weten over de achtergronden van de CE markering van PBM’s?
bron: Leon Vaassen